Matandara ori?

Lieve allemaal,

Mijn laatste blog eindigde met dat ik naar Mzuzu ging voor het weekend. Het laatste weekend met Christel samen. Vrijdagoverdag rustig naar Mzuzu gereisd. ’s Avonds had Christel voor het eten gezorgd en mij weer blij gemaakt met pannenkoeken! Jammie!

’s Avonds gezellig gekletst. De nacht was weer gezellig vol in de slaapzaal, hierdoor niet zo goed geslapen. Maar ach, zo druk heb ik het nou ook weer niet dus iets minder slaap is ook niet zo erg.

Zaterdag overdag weinig gedaan, zijn samen nog even het centrum in gelopen, heb maar oordopjes gekocht voor als ik in de slaapzaal slaap, hopelijk werkt het!

Toen we terugkwamen waren Hanne en Floris ook bij Joys en hebben gezellig nog even met hun gekletst. Rond 18 uur kwamen dan eindelijk Christel haar moeder en broer! Ik was er gewoon zenuwachtig van haha! Maar super leuk voor haar! Best ook wel een beetje jaloers natuurlijk maar ja dat hoort erbij! Gezellig samen gegeten en gekletst.

Zondagochtend weer lekker op tijd wakker, om 7 uur stond ik weer naast het bed. Ongelooflijk. En dat in het weekend ;) had redelijk geslapen, oordopjes zijn wel iets beter gelukkig.

Samen ontbeten en toen was het tijd voor afscheid.. Niet leuk! Maar we gaan elkaar in Nld weer zien!

Was even naar de supermarkt gelopen en op de terugweg kwam ik Farzana, die vrouw uit Zuid Afrika tegen, of eigenlijk kwamen zij mij achterop en nodigden mij uit om samen met hun te gaan lunchen. Gezellig! Rond 13 uur afgesproken en met z’n 5-en (Farzana en haar man Andreas, zijn vader en een vriending van hun) bij A1 gegeten, een Indiaas restaurantje hier. Rond 3 uur was ik weer terug en nog steeeeds geen elektriciteit, al de hele dag ligt de elektriciteit eruit, pfff zo stom! Geen elektriciteit betekent ook geen wifi dus ook geen skype, erg jammer want het hele weekend nog niet gelukt en soms heb je dat gewoon even nodig! Hopelijk komt het vanavond nog terug!

Dinsdag 17 maart

Zondagavond gelukkig nog even kunnen skypen met vriendlief en ouders! Wel fijn! Kijk je toch een beetje naar uit als je weet dat je wifi hebt het hele weekend. Maandag ochtend was ik alweer klaarwakker om 7 uur.  Ben rond 11 uur weer richting het centrum gegaan. In totaal is het een reis van 2 uur maar ik heb er dit keer 4,5 uur over gedaan! Wat een trip. Het eerste deel naar Rumphi ging perfect. Toen moest ik van Rumphi naar het centrum. Er ging een minibus naar Bembe, een stukje verder dan het centrum dus daar kon ik mooi mee mee. We vetrokken ongeveer na 3 kwartier, busje zat helemaal volgepropt. We moesten even worden aangeduwd maar toen vertrokken we toch echt. We gingen eerst naar Bolero, voordat we daar waren, waren we al 4 keer gestopt denk ik want er moesten mensen uit en even verderop moesten er weer mensen in. In Bolero nog even gewacht, waarop weet ik niet haha. Toen door naar Bembe. Naar mijn idee zat de bus echt propvol maar nee joh, er kunnen best nog mensen in! Haha! Half op elkaars schoot over de hobbeldebobbelweg. Maar ik heb het gehaald. ’s Avonds gewoon een potje gevolleybald. Heerlijk.

Dinsdag overdag weinig gedaan, beetje geholpen in de kliniek maar waren niet heel veel patiënten. Nog wel een ernstige slangenbeet gezien, brrr. Echt zielig, was een meisje van 14 denk ik ongeveer, 3 grote wonden in haar been. Zag er niet echt uit dat dat nog goed kwam.. ik hoop het wel voor haar.

Ben maandagochtend nog gebeld door 1 van de vrijwilligers van Matunkha waar ik mee op safari ga of ik het ook goed vond dat we 3 dagen naar Nyika park gingen ipv Vwaza en Nyika in 3 dagen. Wat mij betreft prima. In Vwaza kom ik nog wel een keer namelijk. Heb nog genoeg mensen die daar ook heen willen dus dan kan ik dat beter doen.

Donderdag 19 maart

Afgelopen 2 dagen lekker rustig geweest, of lekker. Ben liever druk bezig eigenlijk want de dagen duren wel lang als je alleen maar moet wachten.

Woensdagochtend nog wel controles van de zwangeren gedaan. Kan helaas nog niet echt met ze communiceren maar merk nu wel dat ik de meeste al een keer gezien heb en zij mij ook, dus punt van herkenning. Vinden de vrouwen ook best wel leuk geloof ik. Probeer wel met ze te communiceren met handen en voeten dus wel grappig!

Donderdag weinig bijzonders gedaan, heel weinig patienten. Lijst gemaakt van de medicijnen die over datum zijn. En deze allemaal ingepakt, best wel weer een hele lading.

Woensdag en donderdagavond/eind van de middag ook weer lekker gevolleybald. Merk dat de ouderen het een beetje  laten afweten, zijn 3 jongens altijd aanwezig, tenminste bijna altijd, Edward, Godfrey en Chimwemwe. En nu vooral veel kleine/jonge jongens. Denk dat ze rond een jaar of 12 zijn. Maar ze vinden het allemaal reuze interessant. Wil ik een paar oefeningen doen, hebben ze helemaal geen zin in. Ze willen alleen maar spelen en dan op groot veld, ‘give me play, give me play’. Haha.

Morgen nog een dagje ‘werken’ en dan weekend! Weinig te doen weer het weekend dus we gaan zien waar ik me mee ga vermaken! Zondag overdag is er wel een voetbal wedstrijd dus daar maar eens kijken.

Oh ja, maandag gaan we ook beginnen met netball, een sport hier die vooral door vrouwen wordt gedaan. Voetbal voor mannen, netball voor vrouwen. Ik geloof dat het een soort korfbal is. Alle vrouwen van het centrum doen ook mee. Dus ben benieuwd. Ze willen mij het met alle liefde leren geloof ik. Ze vroegen me woensdag of ik voor een tenue wilde zorgen. Naja heb nu niks bij me, maar heb ze maar beloofd dat ik in augustus wat shirtjes op zal sturen. Ze willen 21 shirtjes en broekjes, maar denk dat ik het gewoon bij shirtjes hou haha.

Mocht iemand nog op een sport oid oude shirtjes hebben die je anders weg zou gooien?? Alsjeblieft bewaar ze nog even en breng ze of bij m’n ouders thuis of dat ik ze in augustus op kan halen. Dus Quinto, VKW, vv Sweel.. Ik weet niet wie dit allemaal lezen.. haha.

Ohja, de chauffeur zei vandaag nog. Waarom had je me maandag niet gebeld? Dan had ik je zo op kunnen halen, tja, was een beetje eigenwijs en wilde het ook wel eens zelf proberen of ik op het centrum zou komen haha. Maar ik denk dat ik hem de volgende keer wel zal bellen.

Vrijdag 20 maart

Vandaag wel lekker dagje gehad, in de ochtend eigenlijk hele tijd bezig geweest met nieuwe aanlevering medicijnen. Kreeg nog echt een complimentenreeks van de manager en Grace, dat ik echt een hele leuke vrijwilligster was, dat ik zo aardig ben, met iedereen een praatje maak, niet hier ben met het idee dat ik het beter weet. Nou ik wist even niet waar ik moest kijken maar wel super lief natuurlijk. Of ik echt niet nog 6 maanden langer kon blijven, euh, tja.. haha. 6 maanden intotaal is wel lang genoeg denk ik voor mij.

Had gisteren trouwens nog ‘koffie’ gedronken met aantal werknemers. Koffie tussen haakjes want echt, dat was geen koffie. Het leek gewoon op thee, zo weinig koffie zat er in. Dat is pas echt slappe koffie. Hier vinden ze wat wij normale koffie noemen echt veel te sterk. Ze drinken zelfs deze koffie nog met 5 scheppen suiker en een hele lading melk. Echt ongelooflijk. Ook als ze thee drinken doen ze er minstens 5 scheppen suiker in, brrr.. zoet.

Vandaag kwam ik er achter dat ‘mijn’ volleybaljongens aan het voetballen zijn. sinds deze week is het voetballen weer begonnen hier. Ze hebben een soort Eva Demaya Trophy opgezet en spelen nu in het weekend wedstrijden. Dus trainen ze hier doordeweeks voor. Heb vandaag dan ook maar even bij ze gekeken en vonden ze allemaal erg leuk. He Sanne! Met zo’n lach op hun gezicht.

Maandag beginnen de vrouwen met hun sport, netball, ik denk een soort korfbal. Ken ik niet maar ze gaan het me leren. Echt alle vrouwen die op het centrum werken doen gewoon mee. Goed dat ze dat organiseren want hier kennen ze geen sportclubs waar je heen kan gaan.

Aangezien niemand hier elektriciteit heeft ligt iedereen om 8 uur op bed.

Zondag 22 maart

Op zaterdag een voetbalwedstrijd gekeken, en ja dat zelfs in m’n vrije tijd haha. En ik vond het zowaar leuk. Ze hadden tegen me gezegd dat het om 2.30 begon. Dus was ik daar natuurlijk netjes om 2.30 uur, op z’n Hollands. Geen mens te bekennen. Tja, wat had ik ook verwacht. Toen maar even een rondje gelopen, ik wist dat een aantal werknemers van het centrum dichtbij woonden maar was er eigenlijk nog nooit geweest. Dus hun maar even opgezocht. Best mooie huisjes, natuurlijk echt 4 keer zo klein als wij hebben maar het zag er goed uit. Je leeft hier natuurlijk ook heel veel buiten (en eigenlijk is het dan nog niet goed te praten). Ze vonden het wel leuk dat ik ze even kwam bezoeken geloof ik. Rond kwart over 3 denk ik hoorden we een fluitje, ik dacht oh het startsein dus ik was weer terug gelopen. Maar nee, geen start sein maar een sein dat de jongens moesten komen haha. Ze werden zeg maar geroepen met het fluitje. Als je het fluitje hoort moet je naar het veld komen en dan gaan we beginnen. Geweldig. Blijkbaar is dat echt zo’n lopend vuurtje dus. Oh het fluitje, kom. Om 4 uur was iedereen er denk ik en konden we beginnen. Ze speelden tegen een dorpje hier 7-8 km vandaag. Helaas hebben ze verloren met 3-4. Maar ach. Ze hadden gezegd dat er zondag weer een wedstrijdje was, tegen Bembe dit keer. Maar ik was wel zo slim om daar niet om 2.30 uur te zijn. Maar gewoon te wachten op het fluitje, helaas kwam deze niet en was er ook geen wedstrijd dus die dag. Denk dat de tegenstander niet op was komen dagen.  

Dinsdag 24 maart

Gisteren en vandaag geholpen in de kliniek. Redelijk rustig aan gedaan, soms denk ik na zo’n dag: wat heb ik eigenlijk gedaan? En kom ik tot de conclusie dat er echt weinig te doen was. Maar ja zo is dat hier nou eenmaal, en alles wat we doen gaat ook op z’n 31e haha.

Maandag na werktijd was het tijd voor netball, echt korfbal inderdaad. Ik kende de regels niet maar heb het al spelend een beetje geleerd. Ze zijn allemaal echt super fanatiek! Echt leuk om te zien. Alle vrouwen komen ook gewoon naar het veld, spelen ze niet moedigen ze wel aan.

Het wisselen ging trouwens ook heel gemakkelijk, één vrouw had een huilend kind aan de kant staan, hup ze stapt uit veld, kind aan de borst en daar zat ze te voeden. Iemand anders verving haar wel even haha.  Hoe makkelijk dat hier ook gaat met borstvoeding geven. Ongelooflijk. Waar het in Nederland en vele andere landen echt een taboe is is het hier in Afrika de gewoonste zaak van de wereld. Echt overal kunnen die vrouwen hun kind voeden. Het maakt allemaal niet uit. Hup die borst uit het shirt en kind hapt wel aan. Worden ook bij elk huiltje aan de borst gelegd dus is ook echt hun troost.

Maar terug naar het netball. Ik hoorde dat er een soort van competitie is in het district Rumphi. Het zogenaamde Eva Demaya trophy. Hetzelfde als met voetbal. De komende weken gaan er verschillende wedstrijden plaatsvinden en er vallen steeds teams af tot dat er 2 teams overblijven voor de finale. Ergens in mei/juni. Als centrum hebben we dus ook een team, en gaan ze vanaf nu 2x per week trainen. Ben benieuwd! Het volleyballen zal dus wellicht iets minder worden, de vrouwen bezig met netball, de jongens/mannen met voetbal.

De laatste 2 weken heeft het amper geregend en dat is helaas niet zo goed voor de oogst hier. De mais kan nu niet goed drogen/groeien. Ze hebben het allemaal nu over dat het een slecht jaar gaat worden en dat er veel honger zal worden geleden en veel mensen zullen overlijden dit jaar. Pff.. apart dat je leven echt afhangt van je oogst en dat wij het zo allemaal in de winkel kunnen kopen. Ze vinden het ook echt raar dat wij geen eigen land hebben en ons eigen eten oogsten. Tja hier eten ze alleen maar mais ongeveer, want van mais meel wordt nshima gemaakt en dat eten ze 2x per dag.

Het ziet er ook niet echt naar uit dat het veel gaat regenen nog.

Zaterdag 28 maart

De afgelopen dagen eventjes een tripje gemaakt, en nee niet naar Nyika park wat de planning was. Werd dinsdag al gebeld of ik ook donderdag-zaterdag kon omdat Josina ziek is, voor mij geen probleem. Maar helaas, woensdagavond bleek ze nog steeds ziek dus de trip ging niet door. De bedoeling is nu om 2 april-4 april te gaan.

Liesbeth, ook een meisje die mee zou smste mij dat zij nu een andere trip ging doen, naar Livingstonia en Chitimba, en de vraag was of ik mee wilde. Nou ja graag! Had namelijk erg veel zin in een trip. Daar verheug je je dan toch best op. Vervoer voor donderdagochtend geregeld en toen zijn we met het OV naar Chitimba gegaan. In Chitimba moesten we een andere auto in om naar Livingstonia te komen. 15 km de bergen in/op. Na ongeveer half uurtje/3 kwartier en een aantal gesprekken met de lokale jongens verder konden we vertrekken. We zaten in de laadbak van de auto, in de volle zon. Dat was me het avontuur wel. De weg was echt slecht, nog slechter dan naar het centrum. Alleen maar stenen/gaten etc. Echt slecht. En natuurlijk geen 4x4.. Op 1 punt moest bijna iedereen eruit, behalve wij, werden er een aantal stenen achter de wielen gelegd en gas geven. Gelukkig hebben we de top bereikt zonder ongelukken. Maar wel met een blauwe rug/kont van het hupsen in de auto haha. We sliepen deze nacht bij Lukwe Camp. Echt een super mooi uitzicht, ons hutje op de rand van de berg, heel mooi! Hebben in de middag nog een wandeling gemaakt naar de manchewe watervallen. Dat was me ook nog een trip. Je kon namelijk ook achter de watervallen lopen, het was ongeveer 10 min. Nou afrikaanse 10 min geloof ik. 3 kwartier gelopen denk ik haha. En pff, springen, glijden, en we gingen nu alleen maar naar beneden. Maar bij 2 watervallen in een soort grot gestaan waar we door de waterval heen konden kijken, wel echt de moeite waard. En toen moesten we nog terug.. Oei… haha. Gelukkig hadden we een gids mee, dus ons 2 keer een handje heeft geholpen ;), letterlijk.

Heerlijk geslapen met het water van de waterval op de achtergrond.

De volgende ochtend ontbeten en richting Livingstonia gelopen. Nou dat was me ook wel het tochtje, met de bagage op onze rug 5 km de berg opgewandeld. Ik heb nu al medelijden met papa en Carry die de Kilimanjaro gaan beklimmen. Ik vond dit al super zwaar. In Livingstonia hadden we echt wel een heel mooi uitzicht. Maar dat het nou echt de moeite waard was… Tja… hadden nog een klein akkefietje. We hadden een foto van de buitenkant van een kerk genomen, bleek dat we daar voor moesten betalen, ja hallo. 2 euro!! Volgens die man stond dat aangegeven op een papier op de kerk, maar daar stond als je foto in de kerk wilde maken moest je betalen. We hebben uiteindelijk niet betaald, vonden we echt beetje overdreven.

Hebben in Livingstonia de auto terug genomen naar beneden, naar Chitimba. We zaten wederom in de laadbak opgepropt met nog 7 andere mensen. Lekker krapjes zeg maar. Onze billen en rug waren toch al blauw.

Onderaan de berg kwamen we natuurlijk weer diezelfde jongens tegen, die ons ook wel even naar Chitimba Camp zouden brengen, waar we gingen slapen, natuurlijk. Ook al zeiden we dat we het zelf wel konden vinden, nee hoor ze gingen wel even mee. Oke dan.

Bij chitimba aangekomen bleek een van de jongens van gisteren daar te werken haha. Dachten we dat we van ze af waren ;).

Deze lodge ligt pal aan Lake Malawi. Erg mooi wederom! Hebben nog even een duik genomen in het meer om af te koelen. Heerlijk! Water lijkt nog warmer dan mijn douche op het centrum haha.

’s Avonds heerlijk buiten gezeten nog. Maar niet te laat gaan slapen, toch wel moe van de hele wandeltocht.

Zaterdag in de ochtend nog even naar het meer geweest, wilden even gaan zonnen maar echt het was zooo warm. Na 2 min was ik er al weer klaar mee. Ik denk dat het wel 40 graden was in de zon. Pff echt niet te doen. Maar weer terug gegaan naar de schaduw. Hebben nog even gekeken bij de market waar ze allemaal beeldjes verkopen. Heb nog een mooi beeldje (vind ik zelf) gekocht van een zwangere vrouw.

Rond half 2 weer op weg gegaan naar huis. En dat was maar goed ook. Want ik was pas om half 6 in Bolero, het wordt hier om 6 uur al donker dus dan is het niet verstandig om alleen op straat te lopen, had Brian, de chauffeur al gebeld of hij mij op wilde halen en hij was onderweg. Ben dus maar een stuk gaan lopen om hem tegemoet te komen. Beide tochten, naar en van Chitimba waren met een minibus die echt weer zo vol als vol gestouwd was. Echt ongelooflijk hoe al die mensen in 1 busje kunnen. Maar ja, dat is hier de gewoonste zaak van de wereld. Als ze maar geld kunnen verdienen.

Op het centrum aangekomen bleek dat Nicolien en Manuel er al waren! Ik dacht dat ze morgen pas zouden komen maar ze waren nu al aangekomen. Zij blijven nu voor 3 weken op het centrum, dat is het Zwitsers-Zuid Afrikaans stel. Lijken erg aardige mensen! Ook Maggie is het weekend op het centrum. Zo is er niemand, zo zijn er opeens 3 mensen extra!

Zondag nog even een wasje draaien, en weer een keer naar de kerk. Nellie, een van de gastdames vroeg of ik mee wilde. Ach ja! Waarom ook niet! ’s Middags geloof ik nog even volleyballen met de jongens, ze willen naar Chirambo, een dorpje 8 km verderop. Ben benieuwd. Maandag naar Mzuzu voor 2 nachtjes, mn visum verlengen. En dan donderdag hopelijk eindelijk maar toch naar Nyika, maar durf het pas zeker te zeggen als ik er echt ben haha!

Zondag 29 maart

Nou dat was me het kerkbezoek wel zeg. Ik was even vergeten dat het palm zondag was. Ik werd om 9.45 opgehaald door Nellie, ze zei we lopen naar de school en gaan dan met een groep naar de kerk lopen. Oke prima. Bij de school aangekomen stonden er al denk ik 150 mensen ofzo. Echt veel. Er was daar eerst een kleine dienst, na een half uur werden er palmtakken uitgedeeld, ja echte. Toen gingen we in een optocht naar de kerk wandelen, 3 km verderop. Eenmaal bij de kerk paste het natuurlijk nooit allemaal, dus de helft stond buiten en de helft binnen. Ik stond binnen maar of ik daar nou heel blij mee moest zijn. het was echt super warm namelijk, de wandeling op zich al maar met zoveel mensen in een kleine ruimte is niet echt een geweldig idee. Maar oke, ik heb het overleefd. Het duurde alleen super lang, ongeveer 2,5 uur. En dat in Chitumbuka, dus verstond er ook nog eens niks van. Het was wel weer een andere dienst dan de eerste die ik hier had meegemaakt. Op de terug weg heeft Nellie nog een kruis voor me gemaakt met de palmtak die we kregen. Ik zag al iedereen tijdens de kerkdienst daar mee bezig. Ze vroeg of ik dat niet kende, euh nee. In Nld weet ik dat ik als kind een kruis kreeg in de kerk, die we gingen versieren met chipjes en snoepjes en bovenop een palmhaan, maar dat zat er hier helaas niet bij ;)

Vanmiddag naar Chirambo gefietst voor volleybal, bleek dat het team in Bolero aan het voetballen was haha. Voor niks heen gefietst, dus maar weer terug gefietst. Ook een goede conditietraining natuurlijk. Vooral voor mij moet ik  bekennen. Zij doen het fluitend… pff ik echt niet.